دوره ۱۱، شماره ۲ - ( پاییز و زمستان ۱۴۰۳ )
جلد ۱۱ شماره ۲ صفحات ۷۳-۵۴ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Darvari S Z, Jamshidi O, Ghorbani Piralidehi F. (2024). Designing a Sustainable Rural Entrepreneurship Development Model (Case Study: Coastal Villages of Sari and Miandorud Counties). J Entrepreneurial Strategies Agric. 11(2), 54-73. doi:10.61186/jea.11.2.54
URL: http://jea.sanru.ac.ir/article-1-413-fa.html
URL: http://jea.sanru.ac.ir/article-1-413-fa.html
درواری سیده زهرا، جمشیدی امید، قربانی پیرعلیدهی فاطمه. طراحی الگوی توسعه پایدار کارآفرینی روستایی (مطالعه موردی: روستاهای ساحلی شهرستان ساری و میاندرود) راهبردهای کارآفرینی در کشاورزی ۱۴۰۳; ۱۱ (۲) :۷۳-۵۴ ۱۰,۶۱۱۸۶/jea.۱۱.۲.۵۴
۱- گروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشکده علوم زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران
چکیده: (۲۰۰ مشاهده)
چکیده مبسوط
مقدمه و هدف: روستاهای ساحلی شهرستان‌های ساری و میاندرود، با وجود بهره‌مندی از ظرفیت‌های منحصربه‌فرد طبیعی و اقتصادی، با چالش‌هایی همچون مهاجرت جوانان، کاهش اشتغال، تخریب محیط‌زیست، و ناکارآمدی در بهره‌برداری از منابع محلی روبه‌رو هستند. این مسائل موجب کاهش پایداری اقتصادی و اجتماعی در این نواحی شده و ضرورت توجه به رویکردهای نوین و پایدار برای توسعه این مناطق را برجسته‌تر کرده است. در این میان، توسعه پایدار کارآفرینی روستایی به‌عنوان یک راهبرد مؤثر می‌تواند نقشی کلیدی در رفع این چالش‌ها ایفا کند. کارآفرینی پایدار با ایجاد فرصت‌های شغلی، افزایش درآمد، ارتقای مشارکت مردمی، فعال‌سازی سرمایه‌های اجتماعی، و بهره‌برداری بهینه از منابع انسانی، به‌مثابه موتور محرک تحول و پیشرفت عمل می‌کند. به‌ویژه در این مناطق، بهره‌گیری از ظرفیت‌های محلی نظیر گردشگری ساحلی و صنایع وابسته به دریا، فرصتی استثنایی برای تحول اقتصادی و اجتماعی فراهم می‌آورد. بر این اساس، طراحی و ارائه الگوهای نوآورانه و بومی برای توسعه پایدار کارآفرینی در این مناطق اهمیت ویژه‌ای دارد. این تحقیق با هدف طراحی الگوی توسعه پایدار کارآفرینی روستایی در نواحی ساحلی ساری و میاندرود انجام شده است تا ضمن پاسخگویی به نیازهای خاص این مناطق، تحولی مثبت در راستای پایداری اقتصادی و اجتماعی ایجاد کند.
مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده‌ها، پیمایشی است و در دسته تحقیقات غیرآزمایشی قرار می‌گیرد. رویکرد تحقیق از نوع آمیخته (کیفی-کمی) بوده و در سال 1403 اجرا شده است. در بخش کیفی، با استفاده از مرور سیستماتیک و نظام‌مند پیشینه موضوع، نسبت به درک و شناخت عمیق مسئله اقدام شد. سپس، برای بومی‌سازی مدل با توجه به شرایط و محدودیت‌های جامعه، از نقطه‌نظر خبرگان حوزه کارآفرینی و کسب‌وکار روستایی که به روش هدفمند و تکنیک نمونه‌گیری گلوله‌برفی انتخاب شدند، مؤلفه‌های مدل شناسایی و طبقه‌بندی شدند. در بخش کمی، برای طراحی الگوی موردنظر و ایجاد ارتباط بین ابعاد مدل از روش مدل‌سازی ساختاری تفسیری (ISM) و تکنیک MICMAC استفاده شد. جامعه آماری بخش کمی تحقیق شامل خبرگان و صاحب‌نظران با سابقه در عرصه پژوهش و عمل در کارآفرینی، و همچنین کارآفرینان و صاحبان کسب‌وکار در 14 روستای ساحلی شهرستان ساری و میاندرود بود که در مجموع 60 نفر بهروش نمونه‌گیری گلوله‌برفی انتخاب شدند. در این تحقیق نرم افزار MAXQDA نسخه 10 برای تحلیل محتوا، نرم افزار SPSSv23 برای آمار توصیفی و برای تحلیل ساختاری-تفسیری از نرمافزار EXCEL استفاده شد.
یافته‌ها: براساس نتایج 15 عامل مؤثر بر توسعه پایدار کارآفرینی روستایی در روستاهای ساحلی شناسایی شد. «ویژگی های فردی-شخصیتی»، «بازاریابی و بازرگانی» و «تسهیل سیاستی و قانونی» بیشترین تکرار کدهای اولیه را به خود اختصاص داده است. یافته‌های ISM نشان داد که «مؤلفه‌های ظرفیت‌های طبیعی منطقه‌ای» و «ظرفیت‌های اجتماعی و مشارکتی» در منطقه، به عنوان پایه‌های اساسی توسعه کارآفرینی در مناطق روستایی ساحلی شناخته می‌شوند. قرارگیری این مؤلفه‌ها در سطح پنجم مدل ISM حاکی از آن است که این عوامل از اهمیت استراتژیک و بنیادین برخوردارند و بدون توجه به آنها، تلاش‌های دیگر برای توسعه کارآفرینی ممکن است به نتیجه نرسد. در سطح چهارم مدل متغیرهای تسهیل سیاستی و قانونی، حمایتهای دولتی و فرهنگ و ارزشهای حاکم قرار گرفت. در سطح سوم نیز 6 متغیر تسهیلات و اعتبارات، ارتباطات و تشکلات، بستر کلان اقتصادی، زیرساخت‌های فیزیکی، آموزشی و ترویجی و مدیریتی و برنامه‌ریزی در ارتباط با هم قرار گرفته و این طبقه را تشکیل دادند. همچنین در سطح دوم و اول مدل نیز، متغیرهای «دسترسی به فناوری و صنایع»، «ویژگی‌های فردی و حرفه‌ای»، «حفاظت زیست‌محیطی» و «بازاریابی و بازرگانی» قرار گرفته‌اند. تحلیل MICMAC نشان داد که اکثر متغیرها به دلیل وابستگی و نفوذ بالا در منطقه پیوندی و وابسته قرار گرفتند.
نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که توسعه پایدار کارآفرینی روستایی در روستاهای ساحلی شهرستان‌های ساری و میاندرود بهشدت تحت تأثیر ظرفیت‌های طبیعی، اجتماعی و مشارکتی این مناطق است. این عوامل، به‌عنوان پایه‌های اساسی توسعه کارآفرینی، در بالاترین سطح مدل ISM قرار دارند و اهمیت استراتژیک آنها تأکید می‌کند که بدون فراهم‌سازی و بهبود این ظرفیت‌ها، توسعه سایر ابعاد کارآفرینی با چالش‌های جدی مواجه خواهد شد. به طور کلی بر اساس یافته‌های تحقیق، توسعه پایدار کارآفرینی در مناطق روستایی ساحلی نیازمند برنامه‌ریزی جامع و توجه به ظرفیت‌های طبیعی و اجتماعی این مناطق است. پیشنهاد می‌شود برای بهره‌گیری از این ظرفیت‌ها، سیاست‌گذاران بر تقویت زیرساخت‌های اجتماعی و اقتصادی مانند حمل‌ونقل، دسترسی به فناوری‌های نوین، و توسعه شبکه‌های ارتباطی تمرکز کنند. از سوی دیگر، عوامل فردی و حرفه‌ای، مانند ویژگی‌های شخصیتی کارآفرینان و مهارت‌های تخصصی، به‌عنوان نیروهای تسهیل‌کننده در سطوح اجرایی نقش پررنگی دارند. برای دستیابی به توسعه پایدار کارآفرینی در این مناطق، پیشنهاد می‌شود برنامه‌هایی با هدف تقویت ظرفیت‌های طبیعی و اجتماعی، نظیر حفاظت از منابع زیست‌محیطی و افزایش تعاملات اجتماعی، اجرا شود. ایجاد تعاونی‌های بازاریابی، توسعه مهارت‌های بازاریابی و مدیریتی، بهبود زیرساخت‌های فیزیکی و حمل‌ونقل، و استفاده بهینه از ظرفیت‌های گردشگری ساحلی از جمله اقداماتی است که می‌تواند به افزایش توانمندی روستاییان و توسعه پایدار این مناطق کمک کند. همچنین، دسترسی به فناوری‌های پیشرفته، همراه با سیاست‌های حمایتی دولت و تسهیل مقررات، می‌تواند زمینه‌ساز بهره‌وری بیشتر از منابع محلی و رشد اقتصادی پایدار شود.
مقدمه و هدف: روستاهای ساحلی شهرستان‌های ساری و میاندرود، با وجود بهره‌مندی از ظرفیت‌های منحصربه‌فرد طبیعی و اقتصادی، با چالش‌هایی همچون مهاجرت جوانان، کاهش اشتغال، تخریب محیط‌زیست، و ناکارآمدی در بهره‌برداری از منابع محلی روبه‌رو هستند. این مسائل موجب کاهش پایداری اقتصادی و اجتماعی در این نواحی شده و ضرورت توجه به رویکردهای نوین و پایدار برای توسعه این مناطق را برجسته‌تر کرده است. در این میان، توسعه پایدار کارآفرینی روستایی به‌عنوان یک راهبرد مؤثر می‌تواند نقشی کلیدی در رفع این چالش‌ها ایفا کند. کارآفرینی پایدار با ایجاد فرصت‌های شغلی، افزایش درآمد، ارتقای مشارکت مردمی، فعال‌سازی سرمایه‌های اجتماعی، و بهره‌برداری بهینه از منابع انسانی، به‌مثابه موتور محرک تحول و پیشرفت عمل می‌کند. به‌ویژه در این مناطق، بهره‌گیری از ظرفیت‌های محلی نظیر گردشگری ساحلی و صنایع وابسته به دریا، فرصتی استثنایی برای تحول اقتصادی و اجتماعی فراهم می‌آورد. بر این اساس، طراحی و ارائه الگوهای نوآورانه و بومی برای توسعه پایدار کارآفرینی در این مناطق اهمیت ویژه‌ای دارد. این تحقیق با هدف طراحی الگوی توسعه پایدار کارآفرینی روستایی در نواحی ساحلی ساری و میاندرود انجام شده است تا ضمن پاسخگویی به نیازهای خاص این مناطق، تحولی مثبت در راستای پایداری اقتصادی و اجتماعی ایجاد کند.
مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده‌ها، پیمایشی است و در دسته تحقیقات غیرآزمایشی قرار می‌گیرد. رویکرد تحقیق از نوع آمیخته (کیفی-کمی) بوده و در سال 1403 اجرا شده است. در بخش کیفی، با استفاده از مرور سیستماتیک و نظام‌مند پیشینه موضوع، نسبت به درک و شناخت عمیق مسئله اقدام شد. سپس، برای بومی‌سازی مدل با توجه به شرایط و محدودیت‌های جامعه، از نقطه‌نظر خبرگان حوزه کارآفرینی و کسب‌وکار روستایی که به روش هدفمند و تکنیک نمونه‌گیری گلوله‌برفی انتخاب شدند، مؤلفه‌های مدل شناسایی و طبقه‌بندی شدند. در بخش کمی، برای طراحی الگوی موردنظر و ایجاد ارتباط بین ابعاد مدل از روش مدل‌سازی ساختاری تفسیری (ISM) و تکنیک MICMAC استفاده شد. جامعه آماری بخش کمی تحقیق شامل خبرگان و صاحب‌نظران با سابقه در عرصه پژوهش و عمل در کارآفرینی، و همچنین کارآفرینان و صاحبان کسب‌وکار در 14 روستای ساحلی شهرستان ساری و میاندرود بود که در مجموع 60 نفر بهروش نمونه‌گیری گلوله‌برفی انتخاب شدند. در این تحقیق نرم افزار MAXQDA نسخه 10 برای تحلیل محتوا، نرم افزار SPSSv23 برای آمار توصیفی و برای تحلیل ساختاری-تفسیری از نرمافزار EXCEL استفاده شد.
یافته‌ها: براساس نتایج 15 عامل مؤثر بر توسعه پایدار کارآفرینی روستایی در روستاهای ساحلی شناسایی شد. «ویژگی های فردی-شخصیتی»، «بازاریابی و بازرگانی» و «تسهیل سیاستی و قانونی» بیشترین تکرار کدهای اولیه را به خود اختصاص داده است. یافته‌های ISM نشان داد که «مؤلفه‌های ظرفیت‌های طبیعی منطقه‌ای» و «ظرفیت‌های اجتماعی و مشارکتی» در منطقه، به عنوان پایه‌های اساسی توسعه کارآفرینی در مناطق روستایی ساحلی شناخته می‌شوند. قرارگیری این مؤلفه‌ها در سطح پنجم مدل ISM حاکی از آن است که این عوامل از اهمیت استراتژیک و بنیادین برخوردارند و بدون توجه به آنها، تلاش‌های دیگر برای توسعه کارآفرینی ممکن است به نتیجه نرسد. در سطح چهارم مدل متغیرهای تسهیل سیاستی و قانونی، حمایتهای دولتی و فرهنگ و ارزشهای حاکم قرار گرفت. در سطح سوم نیز 6 متغیر تسهیلات و اعتبارات، ارتباطات و تشکلات، بستر کلان اقتصادی، زیرساخت‌های فیزیکی، آموزشی و ترویجی و مدیریتی و برنامه‌ریزی در ارتباط با هم قرار گرفته و این طبقه را تشکیل دادند. همچنین در سطح دوم و اول مدل نیز، متغیرهای «دسترسی به فناوری و صنایع»، «ویژگی‌های فردی و حرفه‌ای»، «حفاظت زیست‌محیطی» و «بازاریابی و بازرگانی» قرار گرفته‌اند. تحلیل MICMAC نشان داد که اکثر متغیرها به دلیل وابستگی و نفوذ بالا در منطقه پیوندی و وابسته قرار گرفتند.
نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که توسعه پایدار کارآفرینی روستایی در روستاهای ساحلی شهرستان‌های ساری و میاندرود بهشدت تحت تأثیر ظرفیت‌های طبیعی، اجتماعی و مشارکتی این مناطق است. این عوامل، به‌عنوان پایه‌های اساسی توسعه کارآفرینی، در بالاترین سطح مدل ISM قرار دارند و اهمیت استراتژیک آنها تأکید می‌کند که بدون فراهم‌سازی و بهبود این ظرفیت‌ها، توسعه سایر ابعاد کارآفرینی با چالش‌های جدی مواجه خواهد شد. به طور کلی بر اساس یافته‌های تحقیق، توسعه پایدار کارآفرینی در مناطق روستایی ساحلی نیازمند برنامه‌ریزی جامع و توجه به ظرفیت‌های طبیعی و اجتماعی این مناطق است. پیشنهاد می‌شود برای بهره‌گیری از این ظرفیت‌ها، سیاست‌گذاران بر تقویت زیرساخت‌های اجتماعی و اقتصادی مانند حمل‌ونقل، دسترسی به فناوری‌های نوین، و توسعه شبکه‌های ارتباطی تمرکز کنند. از سوی دیگر، عوامل فردی و حرفه‌ای، مانند ویژگی‌های شخصیتی کارآفرینان و مهارت‌های تخصصی، به‌عنوان نیروهای تسهیل‌کننده در سطوح اجرایی نقش پررنگی دارند. برای دستیابی به توسعه پایدار کارآفرینی در این مناطق، پیشنهاد می‌شود برنامه‌هایی با هدف تقویت ظرفیت‌های طبیعی و اجتماعی، نظیر حفاظت از منابع زیست‌محیطی و افزایش تعاملات اجتماعی، اجرا شود. ایجاد تعاونی‌های بازاریابی، توسعه مهارت‌های بازاریابی و مدیریتی، بهبود زیرساخت‌های فیزیکی و حمل‌ونقل، و استفاده بهینه از ظرفیت‌های گردشگری ساحلی از جمله اقداماتی است که می‌تواند به افزایش توانمندی روستاییان و توسعه پایدار این مناطق کمک کند. همچنین، دسترسی به فناوری‌های پیشرفته، همراه با سیاست‌های حمایتی دولت و تسهیل مقررات، می‌تواند زمینه‌ساز بهره‌وری بیشتر از منابع محلی و رشد اقتصادی پایدار شود.
واژه‌های کلیدی: توسعه روستایی، کارآفرینی پایدار، روستاهای ساحلی، توسعه اقتصادی، ظرفیت‌های طبیعی و اجتماعی
فهرست منابع
1. Ahmadi, S., Kouhestani, H., Yadavar, H., & Shabanali Fami, H. (2019). Designing a sustainable agricultural entrepreneurship development model among rural women (case study: Kurdistan province). Journal of Agricultural Science and Sustainable Production, 29(3), 237-251. [In Persian]
2. Akbarpour, M. (2023). Modeling factors affecting the development of entrepreneurship in rural areas (case study: villages of Hashtroud city). Journal of Education and Management of Entrepreneurship, 2(3), 1-18. Doi: 10.22126/eme.2023.9582.1047 [In Persian]
3. Alavizade, S. A. M. (2018). Entrepreneurship and its role in sustainable rural development (case study: Ilam province). Ilam Culture, 18(56 & 57), 154-170. [In Persian]
4. Alizadeh Tooli, M., Rahmani, B., Monshizadeh, R., Moridsadat, P., & Razavian, M. T. (2021). Requirements for achieving sustainable entrepreneurship in the coastal villages located in south of Qeshm island. Journal of Space Economy and Rural Development, 10(36), 257-272. Doi: 20.1001.1.23222131.1400.10.36.12.2 [In Persian]
5. Attri, R., Dev, N., & Sharma, V. (2013). Interpretive structural modelling (ISM) approach: an overview. Research Journal of Management Sciences, 2319(2), 1171.
6. Azar, A., Khosravani, F., & Jalali, R. (2013). Research in soft operations (problem structuring approaches). Tehran: Industrial Management Organization Publications. [In Persian]
7. Banazadeh, A., Rezaei-Moghaddam, K., & Fatemi, M., (2024). Determinants of the development of rural women's entrepreneurial activities in Fars province. Journal of Entrepreneurial Strategies Agriculture, 11(1), 108-120. DOI: 10.61186/jea.11.1.108 [In Persian] [DOI:10.61186/jea.11.1.108]
8. Basouli, M., Derakhsh, S., & Asadi, M. M. (2021). Cultural indicators of medical tourists attraction: interpretive structural modeling. Iranian Journal of Culture and Health Promotion, 5(1), 72-82. [In Persian]
9. Bhatia, H., Dhuri, A., Kadam, P., & Patel, U. (2022). A sustainable business model to boost entrepreneurship at rural level. IJRASET.
https://doi.org/10.22214/ijraset.2022.46728 [DOI:10.22214/ijraset.2022.46728.]
10. Bhattacharya, S., & Tripathi, R. (2021). The role of government policies in promoting entrepreneurship: Evidence from emerging markets. Journal of Small Business and Enterprise Development, 28(4), 689-706.
11. Chen, J., & Li, Y. (2020). Government support and entrepreneurship development in rural areas: a comparative study. International Journal of Entrepreneurship and Innovation Management, 24(3), 276-293.
12. Chen, Y., Liu, H., & Wu, C. (2021). Environmental protection in rural entrepreneurship: a sustainable development perspective. Journal of Environmental Management, 281, 111805.
13. Ferdowsi, S., Faraji Sabokbar, H. A., Darban Astaneh, A. R., & Khani, F. (2022). Assessing entrepreneurial opportunities in rural areas and the role of government in promoting it Case study of Behbahan villages. Human Geography Research Quarterly, 54(1), 235-251. Doi: 10.22059/jhgr.2021.307097.1008150 [In Persian]
14. Fotoohi, M., Sajjadi, S. M., & Hosseini nia, Gh. (2021). Effects of agro tourism on rural entrepreneurship development with a focus on sustainable development: a case study: (significant villages of Yazd province). Journal of Geographical Reserch on Desert Areas, 9(2), 245-267. Doi: 20.1001.1.2345332.1400.9.2.11.5 [In Persian]
15. Gao, S., Yang, X., Long, Y. H., Zhang, F., Xin, Q. (2023). The Sustainable rural industrial development under entrepreneurship and deep learning from digital empowerment. Sustainability, 15(9), 7062-7062. doi: 10.3390/su15097062. [DOI:10.3390/su15097062]
16. Gyimah, P., & Lussier, R. N. (2021). Rural Entrepreneurship Success Factors: An Empirical Investigation in an Emerging Market. Journal of Small Business Strategy, 31(4), 5-19.
https://doi.org/10.53703/001c.29470 [DOI:10.53703/001c.29470.]
17. Harwood, T. G., & Garry, T. (2003). An overview of content analysis. The marketing review, 3(4), 479-498. [DOI:10.1362/146934703771910080]
18. Hoseinzadeh, M., Jafari, H & Ahmadian, M. A. (2017). Effective factors in rural entrepreneurship development: a case study of villages in the central district of Bardaskan city. Ukrainian Journal of Ecology, 7(4), 330-339. Doi: 10.15421/2017_124 [In Persian] [DOI:10.15421/2017_124]
19. Hosseininia, Gh., & Fallahi, H. (2017). Factors affecting the development of rural entrepreneurship: a case study on the rural areas of Manoojan county. Journal of Rural Research, 8(1), 22-37. Doi: 20.1001.1.20087373.1396.8.1.2.0 [In Persian] [DOI:10.21859/jjr-08012]
20. Imani, B., & Azimi, A. (2022). Assessing the capabilities and capacities of entrepreneurship development in rural areas (case study: villages of Khoosh Rostam section of Khalkhal city). Journal of Village and Space Sustainable Development, 2(4), 1-16. Doi: 10.22077/vssd.2022.4953.1061 [In Persian]
21. Jamini, D., & Jamshidi, A. (2021). Modeling the factors affecting the development of entrepreneurship indicators in rural areas of Iran (case study: Owramanat region, Kermanshah province). Spatial Planning, 11(3), 73-94. Doi: 10.22108/sppl.2021.128388.1576 [In Persian]
22. Jamshidi, O., & Shafiee, F. (2023). Analysis of factors affecting precision agriculture implementation in Mazandaran province using interpretive structural modeling (ISM). Iranian Agricultural Extension and Education Journal, 19(1), 137-154. Doi: 20.1001.1.20081758.1402.19.1.9.9 [In Persian]
23. Jamshidi, O., Sobhani, S. MJ., Mokhber Dezfoli, A. & Hajimirrahimi S. D. (2023). Strategic analysis of the development of agricultural businesses (Study of Karaj County). Journal of Entrepreneurial Strategies Agriculture, 10(1), 93-106. doi:10.61186/jea.10.19.93 [In Persian] [DOI:10.61186/jea.10.19.93]
24. Jena, J., Sidharth, S., Thakur, L. S., Kumar Pathak, D., & Pandey, V. C. (2017). Total interpretive structural modeling (TISM): approach and application. Journal of Advances in Management Research, 14(2), 162-181. doi.org/10.1108/JAMR-10-2016-0087 [In Persian] [DOI:10.1108/JAMR-10-2016-0087]
25. Jones, M., & Smith, L. (2022). Strategic marketing for entrepreneurial success in emerging markets. Journal of Business Venturing, 37(2), 178-194.
26. Kim, H., Park, S., & Lee, J. (2019). The impact of entrepreneurship education on entrepreneurial intention: The case of rural areas. Journal of Entrepreneurship Education, 22(1), 1-10.
27. Lee, D., Park, J., & Kim, S. (2020). The role of technology accessibility in promoting rural entrepreneurship: A case study of South Korea. Journal of Rural Studies, 74, 10-19.
28. Liu, Y., & Zhang, W. (2018). Infrastructure development and entrepreneurship in rural areas: A case study of China. Journal of Rural Studies, 59, 124-131.
29. López, M., Cazorla, A., & Panta, M. D. P. (2019). Rural entrepreneurship strategies: empirical experience in the Northern Sub-Plateau of Spain. Sustainability, 11(5), 1243. [DOI:10.3390/su11051243]
30. Mansooryar, S., Shojaei, M. R., & Sadeh, E. (2017). Evaluating the internal relations between medical tourism enablers using interpretive structural modelling (ISM). Journal of Tourism and Development, 6(3), 18-38. [In Persian]
31. Masoomi, E., & Rezaei-Moghaddam, K. (2023). Appraisal of an opportunity-based model for rural entrepreneurial process. Journal of Agricultural Science and Technology, 25(3), 505-519. [In Persian]
32. Meenu. (2021). An analytical study of factors affecting rural entrepreneurship in youth for developing an entrepreneurial environment in western Uttar Pradesh. Ph. D Thesis, Institute of Business Management, Mangalayatan University, Beswan, Aligarh.
33. Najafi Kani, A. A., Mahdavi, H., & Ashor, H. (2015). The assessment of entrepreneurship status in rural areas - case: southern Astarabad in Goragan. Journal of Space Economy and Rural Development, 4(11), 37-56. Doi: 10.18869/acadpub.serd.4.11.37 [In Persian] [DOI:10.18869/acadpub.serd.4.11.37]
34. Newman, A., & Phillips, K. (2021). Networking and entrepreneurial success: a study of rural entrepreneurs. Entrepreneurship & Regional Development, 33(2-3), 145-162.
35. Pato, M. L., & Teixeira, A. A. (2016). Twenty years of rural entrepreneurship: A bibliometric survey. Sociologia ruralis, 56(1), 3-28. [DOI:10.1111/soru.12058]
36. Peterson, R., & Van der Linden, R. (2020). Macroeconomic factors and entrepreneurship: The role of economic stability in fostering entrepreneurship. Journal of Small Business Management, 58(3), 467-483.
37. Rajabpour, E. (2015). Interpretive structural modeling of the factors affecting e-readiness. Smart business management studies, 4 (13), 69-85. [DOI:10.22054/ims.2015.4084 [In Persian]]
38. Rezaei, H., Khakzadian, S. M., & Zamani, M. (2022). Designing an interpretive structural model of sustainable development of rural entrepreneurship (case study: Golestan province). Quarterly Journal of Development Strategy, 17(4), 110-130. [In Persian]
39. Rezaei, H., Samiee, R., & Esmaeilpor Roshan, A. A. (2021). Designing a pattern for sustainable development of rural entrepreneurship with emphasis on e-tourism using fuzzy delphitechnique and structural equations. Journal of New Attitudes in Human Geography, 13(4), 131-147. Doi: 20.1001.1.66972251.1400.13.4.5.0 [In Persian]
40. Rezaei, H., Samiee, R., Didehkhani, H., & Shojaee, S. (2018). Designing sustainable development pattern of rural entrepreneurship using Delphi fuzzy method. Journal of Social Research, 10(38), 45-65. [In Persian]
41. Rezaei-Moghadam, K., & Masoomi, E. (2018). Sustainable rural entrepreneurship: a response to unlimited development of entrepreneurship in rural area. Journal of Studies in Entrepreneurship and Sustainable Agricultural Development, 5(2), 83-104. Doi: 10.22069/jead.2018.15243.1338 [In Persian]
42. Roxas, B., & Chadee, D. (2013). Effects of formal institutions on the performance of the tourism sector in the Philippines: the mediating role of entrepreneurial orientation. Tourism Management, 37, 1-12. [DOI:10.1016/j.tourman.2012.10.016]
43. Salehi Kakhki, M., Jahani, M., & Ghanbarzadeh, H. (2019). Identification and prioritization of factors affecting the creation of rural entrepreneurship opportunities in Iran. Journal of Research and Rural Planning, 8 (4), 69-90. Doi: 10.22067/jrrp.v8i4.76450 [In Persian]
44. Sequeira, R. R. (2020). Factors affecting rural entrepreneurship. International Journal of Research in Engineering, Science and Management, 3(8), 239-240.
45. Shafiee, F. & Jamshidi, O. (2023). Identifying and analyzing the challenges of agricultural technological and knowledge-based companies, fairs and startups, Mazandaran province. Journal of Entrepreneurial Strategies Agriculture, 10(2), 87-99. doi:10.61186/jea.10.20.81 [In Persian] [DOI:10.61186/jea.10.20.81]
46. Shahbazi, H., & Kamli, M. (2023). The role of rural entrepreneurship in sustainable development. Geography and Human Relationships, 6(1), 308-31. Doi: 10.22034/gahr.2023.377943.1783 [In Persian]
47. Sivaprakasam, R., Selladurai, V., & Sasikumar, P. (2015). Implementation of interpretive structural modelling methodology as a strategic decision-making tool in a Green Supply Chain Context. Annals of Operations Research, 233, 423-448. [DOI:10.1007/s10479-013-1516-z]
48. Smith, A., & Jones, P. (2019). Professional skills and entrepreneurial success: evidence from rural areas. Journal of Small Business and Enterprise Development, 26(4), 555-573.
49. Smith, K., & Brown, M. (2019). The impact of cultural values on entrepreneurial activity: Evidence from regional studies. Journal of Business Venturing, 34(2), 403-421.
50. Solaimani, K. (2020). Spatial and temporal analysis of land use changes using remote sensing in Sari city. Urban Structure and Function Studies, 7(24), 57-72. doi: 10.22080/usfs.2020.18207.1932 [In Persian]
51. Soleymani, A., Yaghobi Farani, A., & Karimi, S. (2021). Designing a model for sustainable entrepreneurship development for rural businesses in Hamedan province. Journal of Space Economy and Rural Development, 10(2):49-78. Doi: 20.1001.1.23222131.1400.10.36.3.3 [In Persian]
52. Volaei, M., Abdollahi, A., Manafi Azar, R., & Safari. N. (2015). Analysis of factors affecting sustainable rural development with an emphasis on entrepreneurship (case study: Marhamat Abad Shomali village - Miandoab city. Regional Planning Quarterly, 5(19), 149-162. [In Persian]
53. Wilson, R., Brown, K., & Miller, D. (2018). Marketing challenges in rural entrepreneurship: Strategies for success. International Journal of Entrepreneurship and Small Business, 35(3), 310-326.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
