دوره 12، شماره 2 - ( پاییز و زمستان 1404 )
جلد 12 شماره 2 صفحات 143-129 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Alahdini Vandi A, Bagheri A, Soleymanipour A. (2025). Factors Influencing the Sociocultural Empowerment of Rural Women in the Production and Processing of Medicinal Plants. J Entrepreneurial Strategies Agric. 12(2), 129-143. doi:10.61882/jea.2025.439
URL: http://jea.sanru.ac.ir/article-1-439-fa.html
URL: http://jea.sanru.ac.ir/article-1-439-fa.html
الاالدین وندی آیدا، باقری ابوالقاسم، سلیمانی پور احمد.(1404). عوامل مؤثر بر توانمندسازی فرهنگی- اجتماعی زنان روستایی در حوزه تولید و فرآوری گیاهان دارویی راهبردهای کارآفرینی در کشاورزی 12 (2) :143-129 10.61882/jea.2025.439
1- بخش تحقیقات اقتصادی، اجتماعی و ترویج کشاورزی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، اصفهان، ایران
2- گروه کشاورزی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
2- گروه کشاورزی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
چکیده: (162 مشاهده)
مقدمه و هدف: با توجه به ظرفیتهای چشمگیر بخش کشاورزی ایران، بهویژه در زمینه کشت گیاهان دارویی، توانمندسازی زنان روستایی در این حوزه میتواند بهعنوان راهکاری مؤثر برای بهبود وضعیت فرهنگی- اجتماعی آنان در نظر گرفته شود. بااین حال، مطالعات اندکی بهطور خاص به بررسی این موضوع پرداختهاند. این مطالعه با هدف بررسی عوامل مؤثر بر توانمندسازی فرهنگی- اجتماعی زنان روستایی در عرصه تولید و فرآوری گیاهان دارویی در استان چهارمحال و بختیاری بهعنوان یکی از قطبهای مهم تولید گیاهان دارویی انجام شده است.
مواد و روشها: روش کلی مورد استفاده در این پژوهش توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش مشتمل بر زنان روستایی استان چهارمحال و بختیاری بود. بر اساس جدول بارتلت و با در نظر گرفتن خطای یک درصد، تعداد 209 نفر بهعنوان حجم نمونه انتخاب شدند. برای توزیع پرسشنامهها از روش نمونهگیری طبقهای با انتساب متناسب استفاده شد. ابزار اصلی جمعآوری دادهها، پرسشنامه محققساخته با 27 گویه بود که روایی (صوری) آن توسط برخی اساتید دانشگاه و همچنین صاحبنظران موضوعی از مؤسسات پژوهشی و سازمانهای اجرایی تأیید شد. پایایی ابزار مورداستفاده با استفاده از ضریب آلفایکرونباخ بررسی شد. گویههای اصلی پرسشنامه در قالب طیف لیکرت پنجسطحی (بسیار کم = 1، کم = 2، متوسط = 3، زیاد = 4 و بسیار زیاد = 5) طراحی شدند. متغیرهای مستقل مورداستفاده در این پژوهش شامل مشارکت، توسعه زیرساختی، حمایتهای دولتی، حمایتهای محلی، آموزش و فعالیت اقتصادی بودند. علاوه بر این، متغیرهای سن، تحصیلات، شغل و مالکیت اراضی بهعنوان سایر متغیرهای مستقل در مدل اضافه شدند. توانمندسازی فرهنگی- اجتماعی بهعنوان متغیر وابسته تحقیق در قالب 6 گویه سنجیده شد. میانگین نمرات کل هر پاسخگو در گویههای مربوط به هر متغیر، معیار تشکیل آن متغیر قرار گرفت. در نهایت بهمنظور تحلیل دادهها، مدل پژوهش با استفاده از نرمافزار SPSS و روش رگرسیون لجستیک ترتیبی مورد برازش قرار گرفت.
یافتهها: نتایج بررسی ویژگیهای جمعیت شناختی پاسخگویان نشان دادند که اکثر پاسخگویان (40/2 درصد) از نظر سن بین 20 تا 30 سال و از نظر شغل خانهدار بودند (42/1 درصد). نتایج حاصل از بررسی وضعیت تحصیلی جامعه هدف نشان دادند که اکثر پاسخگویان (35/3 درصد) از تحصیلات دیپلم برخوردار بودند. همچنین، به لحاظ مالکیت اراضی، 49/8 درصد دارای 3 تا 4 هکتار زمین زراعی بودند. یافتههای این پژوهش نشان دادند که تنها 13/6 درصد این افراد از توانمندی بالای فرهنگی- اجتماعی برخوردار بودند که در این راستا، عوامل مؤثر بر توانمندی با توجه به ادبیات پیشین استخراج و مورد آزمون قرار گرفتند. مدل رگرسیون لجستیکی بر مبنای آماره کای اسکوئر محاسباتی (184/767) در سطح خطای 1 درصد، انتخاب و مورد برازش قرار گرفت. یافتههای این پژوهش نشان دادند که متغیر مشارکت با ضریب رگرسیونی 1/06 و در سطح خطای 5 درصد، رابطه مثبت و معنیدار با توانمندی فرهنگی- اجتماعی زنان روستایی در حوزه گیاهان دارویی داشت. مقدار نسبت برتری برآورد شده برای این متغیر (برابر 2/89)نشان میدهد که با افزایش یک واحد در میزان مشارکت، شانس قرار گرفتن زنان در طبقه توانمندی بالاتر، حدود 2/9 مرتبه افزایش مییابد. نتایج حاکی از وجود رابطه مثبت و معنیدار بین متغیر آموزش با متغیر توانمندی فرهنگی- اجتماعی زنان روستایی (ضریب رگرسیونی0/698 در سطح خطای 1 درصد) بودند. نسبت برتری مربوط به این رابطه نشان میدهد که افزایش یک واحد در میزان آموزش زنان، 2 برابر شانس قرارگیری آنان در طبقه توانمندی بالاتر را در مقایسه با توانمندی پایینتر افزایش میدهد. متغیر حمایت دولتی با ضریب رگرسیونی 0/999 در سطح خطای 1 درصد، اثر معنیداری بر متغیر توانمندی فرهنگی- اجتماعی زنان روستایی داشته است. نسبت برتری متناظر با این رابطه نشان داد که با افزایش یک واحد در مقدار حمایت دولتی، شانس واقعشدن زنان در طبقه بالاتری از توانمندی فرهنگی- اجتماعی حدود 2/7 مرتبه افزایش یافت. متغیر حمایت محلی نیز با ضریب رگرسیونی 0/469 در سطح خطای 5 درصد، اثر معنیدار و مثبتی بر متغیر توانمندی فرهنگی- اجتماعی زنان روستایی داشت. نسبت برتری متعلق به این رابطه حاکی از این بود که یک واحد افزایش در میزان حمایت محلی، شانس واقعشدن زنان در طبقه بالاتری از توانمندی را بالغ بر 1/6 مرتبه (60 درصد) افزایش داد. سایر متغیرهای تحقیق اثر معنیداری بر توانمندی فرهنگی- اجتماعی زنان روستایی در حوزه گیاهان دارویی نداشتند.
نتیجهگیری: توانمندسازی زنان روستایی بهعنوان یکی از ارکان اصلی توسعه پایدار، نقشی کلیدی در پیشرفت جوامع روستایی ایفا میکند. نتایج این پژوهش نشان دادند که از میان زنان روستایی فعال در حوزه گیاهان دارویی، تنها 13/6 درصد از توانمندی فرهنگی-اجتماعی بالایی برخوردار بودند. تحلیل رگرسیون لجستیک ترتیبی نشان میدهد که متغیرهای مشارکت، آموزش، حمایت دولتی و حمایت محلی بهطور مثبت و معنادار بر افزایش سطح توانمندی فرهنگی- اجتماعی زنان تأثیرگذار هستند. بهویژه مشارکت در فعالیتهای جمعی مرتبط با کشت، فرآوری و بازاریابی گیاهان دارویی نقش تعیینکنندهای در ارتقای جایگاه فرهنگی-اجتماعی زنان داشته است. همچنین، زنانی که در دورههای آموزشی مرتبط با گیاهان دارویی شرکت کردهاند یا تحت حمایت نهادهای محلی و دولتی بودهاند، بهمراتب از سطح بالاتری از توانمندی برخوردار بودهاند. این یافتهها تأکید میکنند که زنجیره گیاهان دارویی میتواند بستر مناسبی برای ارتقای توانمندسازی زنان روستایی در ابعاد اجتماعی و فرهنگی باشد. در این راستا، پیشنهاد میشود که با ایجاد تعاونیهای زنان روستایی در حوزه گیاهان دارویی، بستر مناسبی برای تقویت مشارکت زنان و توانمندی آنها در ابعاد فرهنگی- اجتماعی در استان چهارمحال و بختیاری فراهم گردد. علاوه بر این، برنامههای آموزشی هدفمند برای افزایش آگاهی زنان روستایی در زمینههای مختلف تولید و فرآوری گیاهان دارویی موردتوجه قرار گیرند تا بر مبنای آن، توانمندی زنان روستایی ارتقا یابد. همچنین، ضروری است که دولت و سازمانهای غیردولتی علاوه بر همکاری مؤثر، تسهیلات کمبهره، یارانه و خدمات بیمهای به زنان روستایی فعال در زنجیره گیاهان دارویی، مشروط به شرکت در برنامههای آموزشی و فعالیتهای گروهی اختصاص دهند. برنامههای توانمندسازی باید بهطور مستمر پایش و ارزیابی شوند تا اثربخشی آنها سنجیده شود و در صورت نیاز، اصلاحات لازم انجام شود.
مواد و روشها: روش کلی مورد استفاده در این پژوهش توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش مشتمل بر زنان روستایی استان چهارمحال و بختیاری بود. بر اساس جدول بارتلت و با در نظر گرفتن خطای یک درصد، تعداد 209 نفر بهعنوان حجم نمونه انتخاب شدند. برای توزیع پرسشنامهها از روش نمونهگیری طبقهای با انتساب متناسب استفاده شد. ابزار اصلی جمعآوری دادهها، پرسشنامه محققساخته با 27 گویه بود که روایی (صوری) آن توسط برخی اساتید دانشگاه و همچنین صاحبنظران موضوعی از مؤسسات پژوهشی و سازمانهای اجرایی تأیید شد. پایایی ابزار مورداستفاده با استفاده از ضریب آلفایکرونباخ بررسی شد. گویههای اصلی پرسشنامه در قالب طیف لیکرت پنجسطحی (بسیار کم = 1، کم = 2، متوسط = 3، زیاد = 4 و بسیار زیاد = 5) طراحی شدند. متغیرهای مستقل مورداستفاده در این پژوهش شامل مشارکت، توسعه زیرساختی، حمایتهای دولتی، حمایتهای محلی، آموزش و فعالیت اقتصادی بودند. علاوه بر این، متغیرهای سن، تحصیلات، شغل و مالکیت اراضی بهعنوان سایر متغیرهای مستقل در مدل اضافه شدند. توانمندسازی فرهنگی- اجتماعی بهعنوان متغیر وابسته تحقیق در قالب 6 گویه سنجیده شد. میانگین نمرات کل هر پاسخگو در گویههای مربوط به هر متغیر، معیار تشکیل آن متغیر قرار گرفت. در نهایت بهمنظور تحلیل دادهها، مدل پژوهش با استفاده از نرمافزار SPSS و روش رگرسیون لجستیک ترتیبی مورد برازش قرار گرفت.
یافتهها: نتایج بررسی ویژگیهای جمعیت شناختی پاسخگویان نشان دادند که اکثر پاسخگویان (40/2 درصد) از نظر سن بین 20 تا 30 سال و از نظر شغل خانهدار بودند (42/1 درصد). نتایج حاصل از بررسی وضعیت تحصیلی جامعه هدف نشان دادند که اکثر پاسخگویان (35/3 درصد) از تحصیلات دیپلم برخوردار بودند. همچنین، به لحاظ مالکیت اراضی، 49/8 درصد دارای 3 تا 4 هکتار زمین زراعی بودند. یافتههای این پژوهش نشان دادند که تنها 13/6 درصد این افراد از توانمندی بالای فرهنگی- اجتماعی برخوردار بودند که در این راستا، عوامل مؤثر بر توانمندی با توجه به ادبیات پیشین استخراج و مورد آزمون قرار گرفتند. مدل رگرسیون لجستیکی بر مبنای آماره کای اسکوئر محاسباتی (184/767) در سطح خطای 1 درصد، انتخاب و مورد برازش قرار گرفت. یافتههای این پژوهش نشان دادند که متغیر مشارکت با ضریب رگرسیونی 1/06 و در سطح خطای 5 درصد، رابطه مثبت و معنیدار با توانمندی فرهنگی- اجتماعی زنان روستایی در حوزه گیاهان دارویی داشت. مقدار نسبت برتری برآورد شده برای این متغیر (برابر 2/89)نشان میدهد که با افزایش یک واحد در میزان مشارکت، شانس قرار گرفتن زنان در طبقه توانمندی بالاتر، حدود 2/9 مرتبه افزایش مییابد. نتایج حاکی از وجود رابطه مثبت و معنیدار بین متغیر آموزش با متغیر توانمندی فرهنگی- اجتماعی زنان روستایی (ضریب رگرسیونی0/698 در سطح خطای 1 درصد) بودند. نسبت برتری مربوط به این رابطه نشان میدهد که افزایش یک واحد در میزان آموزش زنان، 2 برابر شانس قرارگیری آنان در طبقه توانمندی بالاتر را در مقایسه با توانمندی پایینتر افزایش میدهد. متغیر حمایت دولتی با ضریب رگرسیونی 0/999 در سطح خطای 1 درصد، اثر معنیداری بر متغیر توانمندی فرهنگی- اجتماعی زنان روستایی داشته است. نسبت برتری متناظر با این رابطه نشان داد که با افزایش یک واحد در مقدار حمایت دولتی، شانس واقعشدن زنان در طبقه بالاتری از توانمندی فرهنگی- اجتماعی حدود 2/7 مرتبه افزایش یافت. متغیر حمایت محلی نیز با ضریب رگرسیونی 0/469 در سطح خطای 5 درصد، اثر معنیدار و مثبتی بر متغیر توانمندی فرهنگی- اجتماعی زنان روستایی داشت. نسبت برتری متعلق به این رابطه حاکی از این بود که یک واحد افزایش در میزان حمایت محلی، شانس واقعشدن زنان در طبقه بالاتری از توانمندی را بالغ بر 1/6 مرتبه (60 درصد) افزایش داد. سایر متغیرهای تحقیق اثر معنیداری بر توانمندی فرهنگی- اجتماعی زنان روستایی در حوزه گیاهان دارویی نداشتند.
نتیجهگیری: توانمندسازی زنان روستایی بهعنوان یکی از ارکان اصلی توسعه پایدار، نقشی کلیدی در پیشرفت جوامع روستایی ایفا میکند. نتایج این پژوهش نشان دادند که از میان زنان روستایی فعال در حوزه گیاهان دارویی، تنها 13/6 درصد از توانمندی فرهنگی-اجتماعی بالایی برخوردار بودند. تحلیل رگرسیون لجستیک ترتیبی نشان میدهد که متغیرهای مشارکت، آموزش، حمایت دولتی و حمایت محلی بهطور مثبت و معنادار بر افزایش سطح توانمندی فرهنگی- اجتماعی زنان تأثیرگذار هستند. بهویژه مشارکت در فعالیتهای جمعی مرتبط با کشت، فرآوری و بازاریابی گیاهان دارویی نقش تعیینکنندهای در ارتقای جایگاه فرهنگی-اجتماعی زنان داشته است. همچنین، زنانی که در دورههای آموزشی مرتبط با گیاهان دارویی شرکت کردهاند یا تحت حمایت نهادهای محلی و دولتی بودهاند، بهمراتب از سطح بالاتری از توانمندی برخوردار بودهاند. این یافتهها تأکید میکنند که زنجیره گیاهان دارویی میتواند بستر مناسبی برای ارتقای توانمندسازی زنان روستایی در ابعاد اجتماعی و فرهنگی باشد. در این راستا، پیشنهاد میشود که با ایجاد تعاونیهای زنان روستایی در حوزه گیاهان دارویی، بستر مناسبی برای تقویت مشارکت زنان و توانمندی آنها در ابعاد فرهنگی- اجتماعی در استان چهارمحال و بختیاری فراهم گردد. علاوه بر این، برنامههای آموزشی هدفمند برای افزایش آگاهی زنان روستایی در زمینههای مختلف تولید و فرآوری گیاهان دارویی موردتوجه قرار گیرند تا بر مبنای آن، توانمندی زنان روستایی ارتقا یابد. همچنین، ضروری است که دولت و سازمانهای غیردولتی علاوه بر همکاری مؤثر، تسهیلات کمبهره، یارانه و خدمات بیمهای به زنان روستایی فعال در زنجیره گیاهان دارویی، مشروط به شرکت در برنامههای آموزشی و فعالیتهای گروهی اختصاص دهند. برنامههای توانمندسازی باید بهطور مستمر پایش و ارزیابی شوند تا اثربخشی آنها سنجیده شود و در صورت نیاز، اصلاحات لازم انجام شود.
فهرست منابع
1. Aburaida, L. M. (2021). Obstacles facing rural women development in the Palestinian society: Nablus Governorate as a Case Study. Journal of Culture and Values in Education, 4(1), 88-99. [DOI:10.46303/jcve.2020.1]
2. Agricultural Jahad Organization. (2021). Agricultural statistics of Isfahan province. Available at: https://www.maj.ir.
3. Al-Qahtani, M. M. Z., Alkhateeb, T. T. Y., Mahmood, H., Abdalla, M. A. Z., & Qaralleh, T. J. O. T. (2020). The role of the academic and political empowerment of women in economic, social and managerial empowerment: The case of Saudi Arabia. Economies, 8(2), 45-51. [DOI:10.3390/economies8020045]
4. Amir Ahmadi, F., Yousefi, M., & Mirjalili, S. A. (2022). Study of flora, life forms and medicinal species in the central part of East Kiar in Chaharmahal and Bakhtiari Province. Taxonomy and Biosystematics, 14(51), 1-24. https://doi: 10.22108/tbj.2022.134423.1207 [In Persian]
5. Anderson, C. L., Reynolds, T. W., Biscaye, P., Patwardhan, V., & Schmidt, C. (2021). Economic benefits of empowering women in agriculture: Assumptions and evidence. The Journal of Development Studies, 57(2), 193-208. [DOI:10.1080/00220388.2020.1769071]
6. Andriamahery, A., & Qamruzzaman, M. (2022). Do access to finance, technical know-how, and financial literacy offer women empowerment through women's entrepreneurial development? Frontiers in Psychology, 12, 1-15. [DOI:10.3389/fpsyg.2021.776844]
7. Asari, H., & Juan, I. S. (2023). Sosialisasi peran koperasi simpan pinjam CU Dharma Bakti terhadap pemberdayaan masyarakat. J-Abdi: Jurnal Pengabdian Kepada Masyarakat, 2(12), 7059-7064. [DOI:10.53625/jabdi.v2i12.5464]
8. Atwagala, D.S. (2021). 'Visitors have become owners': internationalization of land and its implication for rural women. Journal of Contemporary African Studies, 39, 88-103. [DOI:10.1080/02589001.2020.1836332]
9. Bahmani, A., Zamanian, A. R., Aslani, F. (2019). Explaining the mediating role of empathy in the relationship between psychological capital and entrepreneurship of rural women (Case study: women in Choubbast village). Entrepreneurship Strategies in Agriculture, 7(14), 87-94. [DOI:10.52547/jea.7.14.87]
10. Bano, S., Farid, N., Ashfaq, A., & Mas'udah, S. (2021). Uplifting the socio-economic empowerment of women through handicraft industry. MKP, 34, 367. [DOI:10.20473/mkp.V34I42021.367-379]
11. Behera, H. B., Ghosh, P., Wbes, J. K., Chakraborty, S., Das, N., & Mistri, S. (2024). The role of women in rural marketing: Empowerment and economic drivers. Asian Journal of Management and Commerce, 15(2), 468-474. [DOI:10.22271/27084515.2024.v5.i1f.294]
12. Bhati, P., & Bhadu, S. S. (2023). An initiative to strengthen MSME for socio-economic development and empowerment of rural women in Rajasthan. Journal of Management Research and Analysis, 10(4), 243-247. [DOI:10.18231/j.jmra.2023.041]
13. Bomuhangi, A., Doss, C., & R. Meinzen-Dick. (2013). "Who Owns the Land? Perspectives from Rural Ugandans and Implications for Land Acquisitions." Feminist Economics, 20 (1), 76-100. https://doi:10. 1080/13545701.2013.855320. [DOI:10.1080/13545701.2013.855320]
14. Chandrashekara, Y. P. (2019). Co-Operative societies and women empowerment in rural provinces. Geo. Eye, 8(1), 37-40. [DOI:10.53989/bu.ge.v8i1.9]
15. Chittemma, S., & Dasaratharamaiah, K. (2020). Socio-Economic Empowerment of Rural Women through Self-Help Groups: A Study. Scholars Journal of Economics, Business and Management. [Cited on pp. 3, 7] [DOI:10.36347/sjebm.2020.v07i05.004]
16. Doddahanumaiah, B. H. (2023). The education and the social empowerment of rural women in India. EPRA International Journal of Research & Development (IJRD), 8(7), 23-32. [DOI:10.36713/epra13881]
17. Ghanbari, Y., Ansari, R. (2015). Identifying and Explaining Social and Economic Factors Affecting the Empowerment of Rural Women (Case Study: Rostam County). Journal of Rural Research and Planning, 11(4), 1-10. [In Persian]
18. Ghebremichael, B. (2013). The Role of Cooperatives in Empowering Women. Journal Of Business Management & Social Sciences Research, 2, 51-54.
19. Ghorbani, M., Awazpour, L., Rasekhi, S. (2016). Analysis of the social capital of rural women's networks in the direction of empowering local communities (Study area: Bezijan village, Mahallat county, Markazi province). Social Studies and Research in Iran, 5(2), 34-49. [In Persian]
20. Ghosh, M. K., Hasan, S. S., Fariha, R., Bari, M. O., & Parvin, M. A. (2021). Women empowerment through agriculture in Chapainawabganj. Bangladesh. European Journal of Agriculture and Food Sciences, 3(1), 153-160. https://doi:10.24018/ejfood.2021.3.1.235 [DOI:10.24018/ejfood.2021.3.1.235]
21. Gubhaju, R. (2023). Women empowerment in self help groups through microfinance: A case study of Rautahat District. Apex Journal of Business and Management, 1(1), 33-54.
https://doi.org/10.61274/apxc.2023.v01i01.004 [DOI:10.5281/zenodo.8402577]
22. Haider, F. Z., Noor, K. Y., & Abbas, I. A. (2023). The role of social networking sites in promoting the culture of Iraqi rural women and empowering them. 3C TIC: cuadernos de desarrollo aplicados a las TIC, 12(1), 352-376. [DOI:10.17993/3ctic.2023.121.352-376]
23. Harigopal Agrawal, D. (2023). Role of microfinance and self help groups in rural women empowerment - A study of two sub districts under Mahisagar District, Gujarat. International Journal For Multidisciplinary Research, 5(6), 43-52. [DOI:10.36948/ijfmr.2023.v05i06.10298]
24. Heidari, S. (2019). Analyzing the Effects of Social Empowerment on Improving the Political Participation of Rural Women (Case Study: Tabriz County). Regional Geography and Development, 19(1), 147-177. [In Persian]
25. Jemaneh, S.A., & Shibeshi, E.M. (2023). Women empowerment in agriculture and its effect on household food security: evidence from Gamo Zone of Southern Ethiopia. Agriculture & Food Security, 12, 1-26. [DOI:10.1186/s40066-023-00437-1]
26. Joshi, B. (2018). Recent trends of rural out-migration and its socio-economic and environmental impacts in Uttarakhand Himalaya. Journal of Urban and Regional Studies on Contemporary India, 4(2), 1-14. http://home.hiroshima-u.ac.jp/hindas/index.html
27. Kehinde, O. K., Osasona, K. K., Temitope, O. O., Funke, S. M., & Racheal, O. A. (2024). Nexus between value addition in maize and empowerment of rural women: evidence from Osun state, Nigeria. SVU-International Journal of Agricultural Sciences, 6(1), 138-145. https://doi: 10.21608/svuijas.2024.267116.1339 [DOI:10.21608/svuijas.2024.267116.1339]
28. Khan, M. A., Kanwal, N., Nabi, P. G., & Shah, A. A. (2016). Empowering women entrepreneurs through microcredit: Assessing the role of Sarhad Rural Support Program in Pakistan. Journal of Entrepreneurship, Management and Innovation, 12(1), 91-112. [DOI:10.7341/20161215]
29. Kleiner, T. M. (2021). Civic participation and social exclusion in rural and urban regions. Voluntaris, 1(1), 114-134. [DOI:10.5771/2196-3886-2021-1-114]
30. Kumari, P. (2022). Role of women empowerment in achieving social transformation and sustainable development. International Journal of Multidisciplinary Research and Growth Evaluation, 3(6), 134-138. [DOI:10.54660/anfo.2022.3.6.5]
31. Kumari, J. (2012). Micro Finance and Rural Women Empowerment: A Case Study. International Journal of Innovative Research and Development, 1, 144-153.
32. Kwapong, O. (2008). Policy Implications For Using Icts For Empowerment Of Rural Women In Ghana. Turkish Online Journal of Educational Technology, 7, 35-45.
33. Mahai, L. S. (2023). Motives and challenges for participating in open and distance learning in higher education in Tanzania: A case of rural women. Contemporary Issues in Education: Linking Research and Practice. Advance Online Publication. [DOI:10.37759/ICE01.2023.03]
34. Mahato, T., & Jha, M. K. (2024). Does participation in self-help group affect the psychological empowerment of tribal women? Evidence from India. International Journal of Development Issues. Advance Online Publication.
https://doi.org/10.1108/IJDI-11-2023-0265 [DOI:10.1108/IJDI-04-2024-XXXX]
35. Moklesunnahar, M. M., & Jui, M. J. (2023). Empowerment of rural women in education sector: An analysis of Bangladesh perspective. International Journal of Research and Innovation in Social Science, 6(2), 160-169. [DOI:10.47772/IJRISS.2023.7614]
36. Obayelu, O.A. and Chime, A.C. (2020), "Dimensions and drivers of women's empowerment in rural Nigeria". International Journal of Social Economics, 47(3), 315-333. [DOI:10.1108/IJSE-07-2019-0455]
37. OkwaraM., O., & UhuegbulemI., J. (2017). Roles of Cooperatives in Economic and Rural Empowerment in Imo State, Nigeria. American Scientific Research Journal for Engineering, Technology, and Sciences, 33, 146-154.
38. Pagaria, P., & Sharma, S. (2020). Awareness regarding women empowerment programmes in Barmer district of Rajasthan. International Journal of Agricultural Sciences, 12(7), 431-434. [DOI:10.15740/HAS/IJAS/16.2/175-178]
39. Patel, M. S., Bhatt, M. R., & Bhati, K. (2022). Participation pattern of rural women in household production system. Gujarat Journal of Extension Education, 34(1). [DOI:10.56572/gjoee.2022.34.1.0026]
40. Rao, S.S., Vlassoff, C., & Sarode, J. S. (2014). Economic Development, Women's Social and Economic Empowerment and Reproductive Health in Rural India. Asian Population Studies, 10(1), 4-22. [DOI:10.1080/17441730.2013.840083]
41. Rustinsyah, R. (2018). Women Empowerment for Poverty Reduction in Ring-1 Rural Area of a Cement Company in Tuban, East Java Province, Indonesia. Masyarakat, Kebudayaan dan Politik, 31, 107-118. [DOI:10.20473/mkp.V31I12018.107-118]
42. Senapati, A. K., & Ojha, K. (2019). Socio-economic empowerment of women through micro-entrepreneurship: Evidence from Odisha. India. International Journal of Rural Management, 15(2), 159-184. [DOI:10.1177/0973005219866588]
43. Sewell, S.J., & Desai, S. (2016). The Impacts of Undeveloped Roads on the Livelihoods of Rural Women. [DOI:10.18533/rss.v1i8.40]
44. Sharifian Sani, M. (2001). Citizen participation, urban governance and urban management. Urban Management Quarterly, 8(1), 11-22. [In Persian]
45. Sidhant Khulbe, D., & Puran Chandra Joshi, D. (2024). Socio-economic Empowerment of Women in Rural Area of Udham Singh Nagar District (With Special Reference to Kiccha Block). International Journal for Multidisciplinary Research. [Cited on p. 2]
46. Slavchevska, V., Doss, C.R., de la O Campos, A.P., & Brunelli, C. (2020). Beyond ownership: women's and men's land rights in Sub-Saharan Africa. Oxford Development Studies, 49, 2 - 22. [DOI:10.1080/13600818.2020.1818714]
47. Sultana, N., Awal, A., & Karim, M.R. (2023). Women empowerment through political participation - a perception study of Indian rural women. Revista de Gestão e Secretariado (Management and Administrative Professional Review). [DOI:10.7769/gesec.v14i10.2788]
48. Tayde, V.V., , R.R. (2010). Empowerment appraisal of rural women in Marathwada region of Maharashtra state. Indian Research Journal of Extension Education, 10(2), 33-36.
49. Tigari, H., & Aishwarya, R. (2020). Self help groups: An effective approach towards women empowerment. Shanlax International Journal of Economics, 7(7), 365-370 [DOI:10.34293/economics.v8i3.3192]
50. Tripathi, H., & Yadav, S. (2018). Awareness, Attitude and Application of Knowledge among Rural Women: A Case Study of Kasargod in Kerala. International Journal of Innovative Knowledge Concepts, 6, 15-20.
51. Yuliarmi, N.N., Dunggio, M., & Yasa, I.M. (2020). Improving public welfare through strengthening social capital and cooperative empowerment. Cogent Business and Management, 7(1), 21-34. [DOI:10.1080/23311975.2020.1841075]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
