در بسیاری از کشورهای توسعهیافته و در حال توسعه، بخش کشاورزی نقش مهمی در تولید غذا، ایجاد اشتغال و مبادلات تجاری دارد. همچنین، مبحث اشتغال و پیچیدگیهای آن در جامعه امروز ایران توجه بسیاری از دولتمردان، کارشناسان را به خود جلب کرده است. از آنجا که سرمایهگذاری و ارزش افزوده بخش کشاورزی از جمله مهمترین عوامل مؤثر بر اشتغال میباشد لذا در این تحقیق، طی دوره زمانی ۱۳۶۵-۱۳۹۱ به بررسی اثرات بلندمدت و کوتاهمدت این دو عامل بر اشتغال بخش کشاورزی پرداخته شده است. برای برآورد مدل جهت دستابی به هدف مطالعه، از روش اقتصادسنجی و الگوی خودرگرسیونی با وقفه توزیعی (ARDL) استفاده شده است. نتایج برآوردها نشان داد که در بلندمدت ارتباط بین ارزش افزوده با اشتغال بخش کشاورزی منفی بوده ولی با سرمایهگذاری رابطه مستقیم بدست آمده است. در کوتاهمدت تنها عامل سرمایهگذاری معنیدار شده و اثر مستقیمی بر اشتغال داشته است. به طوری که در بلندمدت، یک میلیارد ریال افزایش در ارزش افزوده باعث کاهش اشتغال به میزان ۵۶ نفر و یک میلیارد ریال افزایش در سرمایهگذاری باعث افزایش اشتغال به میزان ۸۸ نفر میشود. ارتباط منفی ارزش افزوده با اشتغال حاکی از آن است که در فرآیند توسعه کشاورزی از میزان اشتغال کاسته میشود. همچنین، از آنجا که سرمایهگذاری در بخش کشاورزی هم در بلندمدت و هم در کوتاهمدت اثر مثبت و معنیداری بر اشتغال این بخش دارد، پیشنهاد میشود با سرمایهگذاری در زیرساختهایکشاورزی امکان ایجاد فرصتهای شغلی در این بخش فراهم گردد.
