هدف از انجام این مطالعه بررسی ویژگی­های جامعه­شناختی و تأثیر آن بر توسعه کارآفرینی مدیران
تعاونی­های تولید کشاورزی استان قزوین بود. روش تحقیق، توصیفی- همبستگی و تحلیلی از نوع علّی، ارتباطی می ‌ باشد. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه مدیران عامل تعاونی­های تولید و کشاورزی استان قزوین می­باشد، که با توجه به محدود بودن تعداد تعاونی­ها از روش سرشماری استفاده شده است (۸۶ N= ) . به­منظور بررسی روایی ابزار تحقیق، از روش پانل متخصصان بهره گرفته شد. پایایی پرسش­نامه از طریق ضریب کرونباخ آلفا مورد بررسی قرار گرفت که برای بخش­های مختلف پرسشنامه بالای ۸۵/۰ برآورد گردید. جهت بررسی ارتباط میان متغیرها از ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد و برای متغیرهای اسمی دوسطحی و چند سطحی به ترتیب از آزمون من‌ویت‌نی و کراس‌کال‌والیس استفاده شد. همچنین، جهت بررسی تأثیر تعاملی عمده متغیرهای مستقل بر متغیر وابسته از رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام استفاده شد و جهت مشخص شدن اثرات مستقیم و غیرمستقیم متغیرهای مستقل بر متغیر وابسته از تحلیل مسیر بهر گرفته شد. نتایج بدست آمده نشان داد که سه متغیر ویژگی­های جمعیت­شناختی، ویژگی­های موفقیت کارآفرینان، توجه و تأکید بر اهمیت سرمایه­گذاری در تعاونی­ها به­عنوان یک بخش مهم از اقتصاد توانستد که ۲/۴۰ درصد از تغییرات متغیر وابسته را تبیین کنند. نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که متغیر ویژگی­های مهارتی کارآفرینان جهت موفقیت به صورت مستقیم و غیرمستقیم بیشترین تأثیر را روی متغیر وابسته دارد.

     در بسیاری از کشورهای توسعه­یافته و در حال توسعه، بخش کشاورزی نقش مهمی در تولید غذا، ایجاد اشتغال و مبادلات تجاری دارد. همچنین، مبحث اشتغال و پیچیدگی­های آن در جامعه امروز ایران توجه بسیاری از دولتمردان، کارشناسان را به خود جلب کرده است. از آنجا که سرمایه­گذاری و ارزش افزوده بخش کشاورزی از جمله مهم­ترین عوامل مؤثر بر اشتغال می­باشد لذا در این تحقیق، طی دوره زمانی ۱۳۶۵-۱۳۹۱ به بررسی اثرات بلندمدت و کوتاه­مدت این دو عامل بر اشتغال بخش کشاورزی پرداخته شده است. برای برآورد مدل جهت دستابی به هدف مطالعه، از روش اقتصادسنجی و الگوی خودرگرسیونی با وقفه توزیعی (ARDL) استفاده شده است. نتایج برآوردها نشان داد که در بلندمدت ارتباط بین ارزش افزوده با اشتغال بخش کشاورزی منفی بوده ولی با سرمایه­گذاری رابطه مستقیم بدست آمده است. در کوتاه­مدت تنها عامل سرمایه­گذاری معنی­دار شده و اثر مستقیمی بر اشتغال داشته است. به طوری که در بلندمدت، یک میلیارد ریال افزایش در ارزش افزوده باعث کاهش اشتغال به میزان ۵۶ نفر و یک میلیارد ریال افزایش در سرمایه­گذاری باعث افزایش اشتغال به میزان ۸۸ نفر می­شود. ارتباط منفی ارزش افزوده با اشتغال حاکی از آن است که در فرآیند توسعه کشاورزی از میزان اشتغال کاسته می­شود. همچنین، از آنجا که سرمایه­گذاری در بخش کشاورزی هم در بلندمدت و هم در کوتاه­مدت اثر مثبت و معنی­داری بر اشتغال این بخش دارد، پیشنهاد می­شود با سرمایه­گذاری در زیرساخت­هایکشاورزی امکان ایجاد فرصت­های شغلی در این بخش فراهم گردد.

هدف از تحقیق حاضر بررسی نقش تسهیلات پرداختی بانک کشاورزی به بنگاه­های زود بازده (SME) در ایجاد تولید و اشتغال در بخش کشاورزی در شهرستان­های ابهر و خرمدره می­باشد. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی- همبستگی می­باشد. جامعه آماری شامل کلیه دریافت­کنندگان تسهیلات سرمایه­ای در طی سال های ۱۳۹۱-۱۳۸۴ با مبالغ بیش از ۵۰ میلیون ریال از بانک کشاورزی بودند که با استفاده از روش نمونه­گیری طبقه­ای با انتساب متناسب  ۱۳۵ نفر انتخاب شدند. جهت تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد. از ابزار پرسشنامه محقق­ساخت جهت گردآوری داده­ها استفاده گردید که روایی ظاهری و محتوایی بر اساس نظرات متخصصین مربوطه تأیید شد و پایایی با استفاده از فرمول کرونباخ محاسبه و (&alpha=۰,۷۵-۰.۸۰) به تأیید رسید. نتایج تحقیق نشان داد پاسخگویان به میزان زیادی اذعان داشتند که تسهیلات استفاده شده منجر به توسعه کشاورزی و نیز سبب افزایش تولید و کسب درآمد بیشتر  بنگاه شده است. آزمون t همبسته نشان داد درآمد پاسخگویان قبل و بعد از دریافت تسهیلات تفاوت معنی­داری در سطح ۵ درصد داشته است و بر اساس میانگین­های حاصله پس از دریافت تسهیلات درآمد پاسخگویان افزایش داشته است.

   خوداشتغالی یکی از بهترین گزینه­ها جهت آماده نمودن فراگیران نظام آموزش عالی جهت اشتغال در بازار کار و برخورد با مشکل بیکاری است اما موانعی بر سر راه آن وجود دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی موانع خوداشتغالی از دیدگاه دانشجویان تحصیلات تکمیلی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی کرمانشاه است. رویکرد کلی تحقیق کمی و به لحاظ هدف کاربردی است. جامعه­ی آماری تحقیق را ۴۷۰ نفر از دانشجویان تشکیل دادند. بر اساس روش نمونه­گیری طبقه­ای تصادفی ۵۲ نفر دانشجویان دکتری و ۱۶۰ نفر از دانشجویان کارشناسی ارشد به منظور انجام مطالعه انتخاب شدند. برای جمع­آوری داده، از پرسشنامه­ی محقق ساخته استفاده شد. روایی پرسشنامه توسط افراد صاحب­نظر(اساتید گروه ترویج و توسعه­ی روستایی دانشگاه رازی و برخی از کارشناسان کارآفرینی در استان) و پایایی آن نیز با محاسبه­ی ضریب آلفای کرونباخ (۸۶/۰= α) تأیید شد. برای تجزیه و تحلیل نتایج از تحلیل عاملی اکتشافی و نرم­افزار SPSS استفاده شد. بر اساس نتایج تحلیل عاملی اکتشافی چهار عامل آموزشی، ساختاری- سیاستی، شخصیتی و اجتماعی- اقتصادی جزء موانع خوداشتغالی از دیدگاه دانشجویان هستند که ۷۶/۵۵ درصد از واریانس کل را تبیین می­کنند. برگزاری جلسات مشترک دانشجویان با بخش خصوصی، آشنا نمودند. دانشجویان با قوانین کسب­وکار کشاورزی و تنظیم محتوای آموزشی بر اساس نیازهای بازار کار برای بهبود وضعیت خوداشتغالی در آینده پیشنهاد می­شود.

چکیده مبسوط