چکیده مبسوط
مقدمه و هدف: فرصت به‌عنوان یک عنصر حیاتی برای درک کارآفرینی در بخش کشاورزی بیان شده است. تشخیص و بهره‌برداری از فرصت‌های کارآفرینانه از مهم‌ترین فرآیندهای تجارت کشاورزی محسوب می‌شوند. با این‌وجود، عوامل مؤثر بر تشخیص فرصت بیشتر از عوامل اثرگذار بر بهره‌برداری از فرصت‌ها مورد توجه قرار گرفته است. بررسی این مفاهیم در بخش کشاورزی کشورهای درحال توسعه، نیز یکی از موضوعاتی است که در پژوهش‌های کارآفرینی نادیده گرفته شده است. هدف این پژوهش پیمایشی، بررسی عوامل مؤثر بر تعداد فرصت‌های بهره‌برداریشده توسط کارآفرینان کشاورزی ایران بود. این عوامل با یک چشم‌انداز بخشی (با در نظرگرفتن بخش کشاورزی) مورد ملاحظه قرار گرفت.
مواد و روش‌ها: نمونه آماری این مطالعه را ۲۵۶ نفر از کارآفرینان کشاورزی تشکیل دادند (۷۲۱ =N). داده‌ها به‌وسیله پرسشنامه جمع‌آوری شد که روایی صوری آن توسط اساتید دانشگاه شیراز مورد تأیید قرار گرفت و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ اندازه‌گیری شد (۰/۹۲≥ α ≥ ۰/۷۸). تحلیل داده‌ها به‌وسیله نرم‌افزار R انجام گرفت.
یافته‌ها: یافته ها بیانگر اثر مثبت و معنی‌دار متغیرهای شبکه‌های اجتماعی (۰/۰۹۲ =B)، درک محیط کشاورزی (۰/۰۹۹ =B) و همچنین تجربه در زمینه‌ی کشاورزی (۰/۰۲۲ =B) بر تعداد فرصت‌های بهره‌برداریشده بود. تحصیلات (۰/۰۲۲- =B) دارای اثر منفی و معنی‌دار بر متغیر وابسته بود. بر اساس یافته ها، مردان در بهره‌برداری از فرصت‌های کارآفرینانه موفق‌تر از زنان و کارآفرینان ساکن روستا نیز در بهره‌برداری از فرصت‌های کارآفرینانه موفق‌تر از کارآفرینان شهری بودند.
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، بهبود درک محیط کشاورزی، کسب تجربه، پیوستن به شبکه های گسترده در زنجیره کشاورزی، برای کارآفرینان کشاورزی پیشنهاد شد. همچنین، توسعه دانشگاه های کارآفرینانه و بهبود تصویر کشاورزی پیشنهادهایی بودند که برای دولت و سایر ذینفعان در حوزه کارآفرینی کشاورزی ارائه شد.
