دوره 9، شماره 17 - ( بهار و تابستان 1401 )
جلد 9 شماره 17 صفحات 115-104 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
چکیده: (1509 مشاهده)
چکیده مبسوط
مقدمه و هدف: تحقق کشاورزی دانشبنیان در دوران کشاورزی سنتی به کشاورزی مدرن صورت می‌گیرد. در این مرحله، از یک سو توسعه اقتصاد کشاورزی مستلزم دانش علمی است و از سوی دیگر، زمینه علم و تکنولوژی هنوز نسبتاً ضعیف است. از این رو، فرآیند ایجاد اقتصاد کشاورزی دانشبنیان را باید یک فرآیند بلندمدت دانست. اهداف توسعه کشاورزی سبز و توسعه کشاورزی پایدار، دقیقا مترادف با اقتصاد دانشبنیان است چرا که این دانش می‌تواند سیستم‌های پشتیبان تصمیمگیری در زمینه‌های مختلف اقتصادی برای ایجاد ارزش افزوده ایجاد کند. به دلیل گسترش و نفوذ اینترنت در بین آحاد جامعه، شرکت‌های استارتاپی در دهه های گذشته، رشد چشمگیری داشته اند. با توجه به اینکه پارکهای علم و فناوری قدمت بسیار زیادی ندارند، مطالعات پیرامون ارزیابی عملکرد آنها یا واحد فناور مستقر در آنها معدود است.
مواد و روش ها: بر این اساس پژوهش حاضر به بررسی عملکرد رقابتی 46 واحدهای فناور مستقر در مرکز رشد شهرستان ساری با اقتباس از شاخص ارائه شده در محاسبه شاخص توسعه انسانی (HDI) سازمان ملل متحد، پرداخته است. متغیرهای بکار رفته در این شاخص تعدیل شده، شامل: دستاوردهای فناوری (علمی و فنی)، شاخص فعالیتهای اقتصادی و تجاری‌سازی دستاوردها (اقتصادی)، شاخص برنامهریزی و مدیریت منابع انسانی (گروه کاری) و شاخص تعامل با مرکز رشد و واحدهای فناور مستقر (تعامل و هم‌افزایی) است.
یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد که هیچ کدام از واحدهای فناور در گرید A که امتیاز بالای 0/75 را شامل می‌شود کسب نکردهاند، به عبارتی دیگر، میانگین هندسی امتیازات کسب شده ی واحدهای فناور در هر یک از محورها در مقام مقایسه با سایر واحدهای فناور عالی نبوده است. همچنین، رتبه‌های دوم و سوم عملکرد، مربوط به استارتاپ‌های بخش کشاورزی بوده و اکثریت واحدهای فناور (58 درصد)، امتیازی بین 0/25 تا 0/5 کسب کردند که خیلی مناسب نیست و حتی 36 درصد از واحدهای فناور امتیازی کمتر از این بازه کسب کردند. از دیگر نتایج پژوهش حاضر، مشخص شد که 85 درصد از واحدهای فناور در محور برنامهریزی و مدیریت منابع انسانی و نیز محور فعالیتهای اقتصادی و تجاری‌سازی دستاوردها در گرید C و D جای دارند یعنی امتیازی بین صفر تا 0/5 را کسب کردند. با توجه به نتایج پژوهش، اختلاف چندانی در بین میانگین امتیازات واحدهای فناور بخش‌های مختلف صنعت، کشاورزی و خدمات مشاهده نشده است.
نتیجه‌گیری: پیشنهاد م یشود که یک برنامه توانمندسازی متناسب با اجزا هر یک از محورهای 4 گانه تعریف شود تا سهم بیشتری از واحدهای فناور در گرید A و B جای گیرند. همچنین با برگزاری دوره های آموزشی مناسب و نیز استفاده از خدمات منتورینگ کارآمد، بتوان توانمندی‌های واحدهای فناور در محور برنامه ریزی و مدیریت منابع انسانی و نیز محور فعالیتهای اقتصادی و تجاری‌سازی دستاوردها را ارتقا بخشید.
مقدمه و هدف: تحقق کشاورزی دانشبنیان در دوران کشاورزی سنتی به کشاورزی مدرن صورت می‌گیرد. در این مرحله، از یک سو توسعه اقتصاد کشاورزی مستلزم دانش علمی است و از سوی دیگر، زمینه علم و تکنولوژی هنوز نسبتاً ضعیف است. از این رو، فرآیند ایجاد اقتصاد کشاورزی دانشبنیان را باید یک فرآیند بلندمدت دانست. اهداف توسعه کشاورزی سبز و توسعه کشاورزی پایدار، دقیقا مترادف با اقتصاد دانشبنیان است چرا که این دانش می‌تواند سیستم‌های پشتیبان تصمیمگیری در زمینه‌های مختلف اقتصادی برای ایجاد ارزش افزوده ایجاد کند. به دلیل گسترش و نفوذ اینترنت در بین آحاد جامعه، شرکت‌های استارتاپی در دهه های گذشته، رشد چشمگیری داشته اند. با توجه به اینکه پارکهای علم و فناوری قدمت بسیار زیادی ندارند، مطالعات پیرامون ارزیابی عملکرد آنها یا واحد فناور مستقر در آنها معدود است.
مواد و روش ها: بر این اساس پژوهش حاضر به بررسی عملکرد رقابتی 46 واحدهای فناور مستقر در مرکز رشد شهرستان ساری با اقتباس از شاخص ارائه شده در محاسبه شاخص توسعه انسانی (HDI) سازمان ملل متحد، پرداخته است. متغیرهای بکار رفته در این شاخص تعدیل شده، شامل: دستاوردهای فناوری (علمی و فنی)، شاخص فعالیتهای اقتصادی و تجاری‌سازی دستاوردها (اقتصادی)، شاخص برنامهریزی و مدیریت منابع انسانی (گروه کاری) و شاخص تعامل با مرکز رشد و واحدهای فناور مستقر (تعامل و هم‌افزایی) است.
یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد که هیچ کدام از واحدهای فناور در گرید A که امتیاز بالای 0/75 را شامل می‌شود کسب نکردهاند، به عبارتی دیگر، میانگین هندسی امتیازات کسب شده ی واحدهای فناور در هر یک از محورها در مقام مقایسه با سایر واحدهای فناور عالی نبوده است. همچنین، رتبه‌های دوم و سوم عملکرد، مربوط به استارتاپ‌های بخش کشاورزی بوده و اکثریت واحدهای فناور (58 درصد)، امتیازی بین 0/25 تا 0/5 کسب کردند که خیلی مناسب نیست و حتی 36 درصد از واحدهای فناور امتیازی کمتر از این بازه کسب کردند. از دیگر نتایج پژوهش حاضر، مشخص شد که 85 درصد از واحدهای فناور در محور برنامهریزی و مدیریت منابع انسانی و نیز محور فعالیتهای اقتصادی و تجاری‌سازی دستاوردها در گرید C و D جای دارند یعنی امتیازی بین صفر تا 0/5 را کسب کردند. با توجه به نتایج پژوهش، اختلاف چندانی در بین میانگین امتیازات واحدهای فناور بخش‌های مختلف صنعت، کشاورزی و خدمات مشاهده نشده است.
نتیجه‌گیری: پیشنهاد م یشود که یک برنامه توانمندسازی متناسب با اجزا هر یک از محورهای 4 گانه تعریف شود تا سهم بیشتری از واحدهای فناور در گرید A و B جای گیرند. همچنین با برگزاری دوره های آموزشی مناسب و نیز استفاده از خدمات منتورینگ کارآمد، بتوان توانمندی‌های واحدهای فناور در محور برنامه ریزی و مدیریت منابع انسانی و نیز محور فعالیتهای اقتصادی و تجاری‌سازی دستاوردها را ارتقا بخشید.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تحقیق و توسعه و نوآوری
دریافت: 1400/11/22 | پذیرش: 1401/3/8 | انتشار: 1401/5/3
دریافت: 1400/11/22 | پذیرش: 1401/3/8 | انتشار: 1401/5/3
فهرست منابع
1. AliMohammadi, Sh. 2017. Identifying the critical success factors of Startup's companies in the Tehran's science and Technology Park, a master's degree in international trade management, Allameh Tabataba'i University, Department of management and accounting (In Persian).
2. Alvani, S.M., R. Gholipour Souteh, G.R. Jandaghi and A.B. Inaloo. 2016.
3. Presenting a succession management model based on organizational capabilities in knowledge-based organizations (Case Study: Science and Technology Park of Tehran University and Science and Technology Park of Tarbiat Modares University). Mediterranean Journal of Social Sciences, 7(2): 199-214 (In Persian).
4. Amidon, D.M., P. Formica and E. Mercier-Laurent. 2005. Knowledge economics:
5. emerging principles, practices and policies. Tartu, Estonia: Tartu University Press, 900 pp.
6. Asadi, N., M. Fattahi and M. Taghvaie. 2021. Providing a Model for Commercialization of Knowledge-Based Agricultural Ideas for Enhancement of Technological Capabilities (Case Study: Knowledge-Based Companies in Science and Technology Parks). Journal of Entrepreneurial Strategies in Agriculture, 8 (16): 113-124 (In Persian).
7. De Souza Marques, N., R. Sbragia, M. de Miranda Oliveira and F.M. Borini.
8. The background of the entrepreneur in high-tech incubated startups. Startups and innovation ecosystems in emerging markets publication.
9. Deloitte Report. 2015. Technology and people, the great job-creating machine, 16 pp.
10. Fartash, K., M.S. Khayyatian Yazdi, M. Moradian, M.S. Saremi and M.M. Kiasari. 2019. A Framework for Evaluating Tarbiat Modares University Science and Technology Park Tenants Using Action Research Method. Journal of Technology Development Management, 8(3): 151-184.
11. Human Development Indices and Indicators. 2020. Technical notes, calculating the human development indices, available on: http://hdr.undp.org › hdr2020_technical_notes.
12. Hofstede, G., N.G. Noorderhaven, A.R. Thurik, L.M. Uhlaner, A. Wennekers and R.E. Wildeman. 2004. Culture's role in entrepreneurship: Self-employment out of dissatisfaction. In: Brown, T.E. and J.M. Ulijn (eds.) Innovation, Entrepreneurship and Culture. 162-198 pp., Edward Elgar Publishing, London.
13. Institute of Technology Studies. 2016. The comparative study of the state of the state in migration and the international movement of educated people, 111 p (In Persian).
14. Löfsten. H. and P. Lindelöf. 2001. Science parks in Sweden-industrial renewal and development. Research and Management, 31(3): 309-322. [DOI:10.1111/1467-9310.00219]
15. Mahdavi, H., M. Zeinodin and L. Khodabandeh. 2011. Effectiveness of science and technology parks with use of companies assess results the knowledge base in science and technology parks. journal of Technological development, 27: 53-60 (In Persian).
16. Mostafaei, M.R., F. Malekian, E. Kaviani and M.J. Karamafrooz. 2019. Designing the Entrepreneurial University Model based on Grounded theory (case study: units of Islamic Azad University of West Iran). Journal of Management and planning in Educational Systems, 12(2): 41-47 (In Persian). [DOI:10.29252/mpes.12.2.41]
17. Pavani, C., M. de Miranda Oliviera Jr and G.A. Plonski. 2019. Cases of university spin-offs. In M. de Miranda Oliveira Jr., F. R. Cahen and F. M. Borini (Eds.), Startups and innovation ecosystems in emerging markets, (1): 203-223. [DOI:10.1007/978-3-030-10865-6_11]
18. Sedita, S.R., T. Apa, T. Bassetti and R. Grandinetti. 2019. Incubation matters: Measuring the effect of business incubators on the innovation performance of startups. R&D Management, 49(4): 439-454. [DOI:10.1111/radm.12321]
19. Song, J. 2018. Are industrial parks in Korea evolving? Or are they just aging? Asian Journal of Technology Innovation, 26(1): 90-114. [DOI:10.1080/19761597.2018.1490190]
20. Taghavi Alavi, M. and A. Karami. 2009. Managers of small and medium enterprises: Mission statement and enhanced organizational performance. Journal of Management Development, 28(6): 555-562.
https://doi.org/10.1108/02621710910959729 [DOI:10.1108/02621710910959729.]
21. The Ministry of Sciences, Research and Technology. 2013. The results of the performance evaluation of the research and technology performance of universities, research units and science and technology parks affiliated to the Ministry of Science, Research and Technology, 270 p (In Persian).
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |