دوره 9، شماره 18 - ( پاییز و زمستان 1401 )
جلد 9 شماره 18 صفحات 135-126 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Khorand M T, Seghatoleslami A. (2022). Investigating the Effect of Social Responsibility and Emotional Intelligence on Entrepreneurial Spirit Students of Sari Agricultural Sciences and Natural Resources University. jea. 9(18), 126-135. doi:10.52547/jea.9.18.126
URL: http://jea.sanru.ac.ir/article-1-298-fa.html
URL: http://jea.sanru.ac.ir/article-1-298-fa.html
خورند محمد تقی، ثقه الاسلامی علی. بررسی اثر مسئولیت پذیری اجتماعی و هوش عاطفی بر روحیه کارآفرینی دانشجویان دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری راهبردهای کارآفرینی در کشاورزی 1401; 9 (18) :135-126 10.52547/jea.9.18.126
دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
چکیده: (1342 مشاهده)
چکیده مبسوط
مقدمه و هدف: امروزه اهمیت کارآفرینی و نقش کلیدی آن بر کسی پوشیده نیست. هدف از تحقیق، بررسی تاثیرگذاری مسئولیت پذیری اجتماعی و هوش عاطفی بر روحیه کارآفرینی دانشجویان بود.
مواد و روش‌ها: این پژوهش، توصیفی تحلیلی، مدل اجرا، میدانی و از نظر هدف، کاربردی است. جامعه آماری این تحقیق را دانشجویان دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، در نیمسال اول تحصیلی 1400 -1399 را تشکیل میدادند که با توجه به حجم جامعه، تعداد نمونه آماری با استفاده از جدول کریسی مورگان، 86 نفر است. ابزار پژوهش، سه پرسشنامه: مسئولیت پذیری اجتماعی کارول (1991)، روحیه کارآفرینی هوشمندان مقدم (1390) و هوش عاطفی سیبریا شرینگ (1996)، بوده و برای تحلیل یافته ها از رگرسیون ساده و همزمان استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج پژوهش بیانگر این امر بود که چهار مولفه مسئولیت پذیری اجتماعی، مسئولیت پذیری اقتصادی، مسئولیت پذیری قانونی و مسئولیت پذیری اخلاقی، واریانس مسئولیت پذیری را تبیین می کنند، که بهترتیب مولفه های مسئولیت پذیری اجتماعی و اقتصادی بیشترین مقدار واریانس مسئولیت پذیری اجتماعی را به خود اختصاص داده بودند و همچنین این ۴ مولفه قادر به پیش بینی روحیه کارآفرینی دانشجویان بودند (p≤0.01). هوش عاطفی پیش بینی کننده مناسبی برای روحیه کارآفرینی دانشجویان در سطح p≤0.01 می باشد و از میان زیر مولفه های هوش عاطفی، همدلی، خودکارآمدی، خودآگاهی و مهارت های اجتماعی، قابلیت پیش بینی روحیه کارآفرینی را داشتند (p≤0.01).
نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که توجه به متغیرهای مسئولیت پذیری اجتماعی و هوش عاطفی می تواند به گرایش بیشتر کارآفرینی بیانجامد و تلاش برنامه ریزان برای ارتقاء مسئولیت پذیری اجتماعی و تقویت هوش عاطفی، از ضروریات امر بهنظر می رسد. امروزه اهمیت کارآفرینی در رشد جوامع، آشکار و نقش دانشگاه ها و دانشجویان، تاثیرگذار است. لذا پیشنهاد می گردد که دستگاه ها و سازمان های مرتبط بایستی در جهت رشد و توسعه نظام آموزشی کارآفرین محور برنامه ریزی و تدوین اهداف نمایند.
مقدمه و هدف: امروزه اهمیت کارآفرینی و نقش کلیدی آن بر کسی پوشیده نیست. هدف از تحقیق، بررسی تاثیرگذاری مسئولیت پذیری اجتماعی و هوش عاطفی بر روحیه کارآفرینی دانشجویان بود.
مواد و روش‌ها: این پژوهش، توصیفی تحلیلی، مدل اجرا، میدانی و از نظر هدف، کاربردی است. جامعه آماری این تحقیق را دانشجویان دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، در نیمسال اول تحصیلی 1400 -1399 را تشکیل میدادند که با توجه به حجم جامعه، تعداد نمونه آماری با استفاده از جدول کریسی مورگان، 86 نفر است. ابزار پژوهش، سه پرسشنامه: مسئولیت پذیری اجتماعی کارول (1991)، روحیه کارآفرینی هوشمندان مقدم (1390) و هوش عاطفی سیبریا شرینگ (1996)، بوده و برای تحلیل یافته ها از رگرسیون ساده و همزمان استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج پژوهش بیانگر این امر بود که چهار مولفه مسئولیت پذیری اجتماعی، مسئولیت پذیری اقتصادی، مسئولیت پذیری قانونی و مسئولیت پذیری اخلاقی، واریانس مسئولیت پذیری را تبیین می کنند، که بهترتیب مولفه های مسئولیت پذیری اجتماعی و اقتصادی بیشترین مقدار واریانس مسئولیت پذیری اجتماعی را به خود اختصاص داده بودند و همچنین این ۴ مولفه قادر به پیش بینی روحیه کارآفرینی دانشجویان بودند (p≤0.01). هوش عاطفی پیش بینی کننده مناسبی برای روحیه کارآفرینی دانشجویان در سطح p≤0.01 می باشد و از میان زیر مولفه های هوش عاطفی، همدلی، خودکارآمدی، خودآگاهی و مهارت های اجتماعی، قابلیت پیش بینی روحیه کارآفرینی را داشتند (p≤0.01).
نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که توجه به متغیرهای مسئولیت پذیری اجتماعی و هوش عاطفی می تواند به گرایش بیشتر کارآفرینی بیانجامد و تلاش برنامه ریزان برای ارتقاء مسئولیت پذیری اجتماعی و تقویت هوش عاطفی، از ضروریات امر بهنظر می رسد. امروزه اهمیت کارآفرینی در رشد جوامع، آشکار و نقش دانشگاه ها و دانشجویان، تاثیرگذار است. لذا پیشنهاد می گردد که دستگاه ها و سازمان های مرتبط بایستی در جهت رشد و توسعه نظام آموزشی کارآفرین محور برنامه ریزی و تدوین اهداف نمایند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
کارآفرینی در کشاورزی
دریافت: 1400/10/22 | پذیرش: 1401/10/26 | انتشار: 1401/11/5
دریافت: 1400/10/22 | پذیرش: 1401/10/26 | انتشار: 1401/11/5
فهرست منابع
1. Alizadeh Aghdam, M.B., M. Abbaszadeh and S. Hayati. 2016. Investigating the relationship between social intelligence and entrepreneurial ability of graduate students of Tabriz University, Social Studies and Research in Iran, 5(3): 345-368 (In Persian).
2. Amirnejad, H., M.M. Mardanshahi and M. Asadpour Kordi. 2015. Effects of Agricultural Value Added and Employment in the Agriculture Sector Investment in Long-Term and Short-Term. Journal of Entrepreneurship and Agriculture. Spring and Summer, 2(3): 27-34 (In Persian).
3. Attar, H. 2009. The Impact of Entrepreneurial Organizational Culture on Entrepreneurial Personality Traits of Managers of Iranian Automotive Companies. M.Sc. Thesis, Mazandaran University, Babolsar, Islamic Republic of Iran, 113 pp (In Persian).
4. Azam Azadeh, M. 2006. Women's Employment; Tendency to work and Theories of Job Satisfaction, Shiite Women, No. 9 (In Persian).
5. Celik, M. and M. Tatar. 2011. Employment-unemployment Issues and Solution Suggestions Adiyaman Example, Interdisciplinary. Journal of Contemporary Research in Business, 2: 1211-1226.
6. Chang, J.C. and H.Y. Sung. 2009. Planning and implementation of entrepreneurship Education-Taking the National Taipei University of Technology for an example. International Journal of Vocational and Technical Education, 1(2): 025-031.
7. Erin, M. 2012. An emotional business: The role of emotional intelligence in entrepreneurial success. Ph.D. Dissertation, Department of Management, University of North Texas.
8. Fakhrani, A., M. Hamidi and M. Jalali Farahani. 2015. A Study of the Relationship between Emotional Intelligence and Entrepreneurial Skills of Physical Education Students, Sports Management (Movement). February and March, 7(6): 935-950 (In Persian).
9. Farahani Azizabadi, A., H. Ghasemi and N. Mohammadi. 2013. Study of environmental factors affecting the entrepreneurial spirit of graduates in physical education, applied research in sports management, winter. 2(3.7): 61-74 (In Persian).
10. Ghiasi, A.R., M. Tayari and H. Sabouri. 2015. The Relationship between Emotional Intelligence and Entrepreneurship Tendency of Agricultural and Natural Resources Students, Zabol University, Agricultural Education Management Research, Winter. 7(35): 82-93 (In Persian).
11. Ghouchani, F. and M. Hemmat. 2009. Entrepreneurship personality traits and their level of emotional intelligence, Business Management Quarterl, 1(2) (In Persian).
12. Goleman, D. 1995. Emotional Intelligence, New York: Bantam Books.
13. Gurol, Y. and N. Atsan. 2006. Entrepreneurial characteristics amongst university students: Some insights for entrepreneurship education and training in Turkey. Education+Training, 48(1): 25-38. [DOI:10.1108/00400910610645716]
14. Hashemi, S.A. and M. Hamrahi. 2016. Social Responsibility, 3rd International Conference on New Research in Accounting and Economic Management March 16, Istanbul (In Persian).
15. Houshmandan Moghaddamfard, Z., A. Rezvanfar, H. Movahhed Mohammadi and A. Shams. 2011. Assessing the entrepreneurial spirit of students in agricultural vocational schools in Zanjan province. Journal of Agricultural Extension and Education Sciences, (2): 114-105 (In Persian).
16. Https://ekeshoo.ir/carroll-organization-social-responsibility. (Carol's Social Responsibility Questionnaire) (In Persian).
17. Https://vista.ir/m/a/d9hue. (Yeganeh Deljoo, F. 2010. The Role of Universities in Entrepreneurship, Andisheh Club, and Understanding Newspaper) (In Persian).
18. Jamini, D., A.R. Jamshidi, H. Komasi and A. Houshangi. 2015. Analysis of Barriers to Women's Entrepreneurship Development in Rural Areas Case: Villages of Chardavol County, Quarterly Journal of Space Economics and Rural Development, Fifth Year, (4): 63-45 (In Persian).
19. Kargar, G.R. 2009. Optimization of Human Resources, Strategies for Sustainable Development of the Organization: Analytical Review of Factors and Strategies, Human Development of Police. February and March, 6(27): 65-83 (In Persian).
20. Khalifi, A. and H. Nasimifar. 2014. A study of emotional intelligence components as predictors of entrepreneurship in students of Shahid Chamran University. Journal of Novel Applied Sciences, 3(1): 1-4 (In Persian).
21. Khosravani, F.A., G. Naeemi, R. Pezeshki Rad, H. Farhadian and F. Azizpourfard. 2016. Analysis of Social Capital Components among Agricultural Students with Emphasis on Entrepreneurship, Economic Research and Agricultural Development of Iran (Agricultural Sciences), (2): 391-401 (In Persian).
22. Mardanshahi, M.M., A. Tajik Ismaili and M.H. Mobaraki. 2014. Study of Entrepreneurial Talent in Incoming and Outgoing Students of Public Universities (Case Study: Mazandaran State Universities), Entrepreneurship Development, Winter. 7(4): 755-771 (In Persian).
23. May, C. and P. May. 2002. Spotlight on Learning: The HBDI and the Learning to Learn Project -Yale College, Herman international. 6(3): 296-310.
24. Mortana, R.A., P. Ripolla, C. Carvalhob and M.C. Bernala. 2014. Effects of emotional intelligence o entrepreneurial intention and self-efficacy. Journal of Work and Organizational Psychology. 30: 97-104. [DOI:10.1016/j.rpto.2014.11.004]
25. Mousavi Bazargani., S.J. 2007. Entrepreneurship Components, Tehran, Jahad Daneshgahi Information and Communication Technology Development Center, Tehran Jahad Daneshgahi Publishing Organization (In Persian).
26. Nemati, M.A. 2013. Investigating the Entrepreneurial Personality Traits of Tehran State University Students, Two Quarterly Journal of Innovation and Value Creation, First Year. (3): 64-47 (In Persian).
27. Omidvar, A. 2005. Government Policy in Promoting Corporate Social Responsibility in Iran. Master Thesis, Faculty of Law and Political Science, Department of Public Policy, University of Tehran (In Persian).
28. Pradhan, R. and P. Nath. 2012. Perception of Entrepreneurial Orientation and Emotional Intelligence a Study on India's Future Techno-Managers. Global Business Review, 13(1): 89-108 pp. [DOI:10.1177/097215091101300106]
29. Robert, F.H., N. Albert and L, Link. 2007. A History of Entrepreneurship Canada International Journal of Business and Social Science 2(7).
30. Sajasi Gheidari, H., H. Shayan and A. Vaez Tabasi. 2020. Assessing the social responsibility of agricultural entrepreneurship companies in rural areas (Case study: Kashmar, Bardaskan and Khalilabad counties), Rural Research, summer. (2) (In Persian).
31. Sepehrdost, H., and M. Barouti. 2019. Analysis of the Relationship between Manpower Employment and Regional Sustainable Development Strategy, Welfare Planning and Social Development, spring. 10(34): 35-62 (In Persian).
32. Steven, H.R, K. Appelbaum, L. Francis and Q. Kim. 2015. Employee empowerment: factors affecting the consequent success or failure (Part II)". Industrial and Commercial Training, 47(1): 23-30. [DOI:10.1108/ICT-05-2013-0034]
33. Weiss, P. 2015. Entrepreneurial Intentions among Dutch and Indonesian university students (MSc. Thesis, Tilburg University). Retrieve from http://www.franssedafoundation.com/wpcontent/ uploads/2015/11/Weiss_Thesis.pdf.
34. Zamani, G.H. and M. Sharifzadeh. 2006. Entrepreneurship Spirit in Agricultural Students: A Case Study of Shiraz University, Iranian Agricultural Sciences, Special Economics and Agricultural Development, 2-27(1): 107-115
35. (In Persian).
36. Zardar, Z. and A. Alizadeh. 2017. Evolution of Entrepreneurial Characteristics in TV Series, Entrepreneurship Development, 8(4): 689-708 (In Persian).
37. Zare Zaidi, A.R. and R. Dianti. 2018. The Role of Human Resource Management in Strengthening Organizational Entrepreneurship, Applied Studies in Management and Development Sciences, (4)6 (In Persian).
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
